من یه طلبه ام

هممون مسلمانیم.. ولی ایا گناهی که من نوعی در ملاعام مرتکب میشم درست مثل گناهی هس که یه روحانی تو ملاعام انجام میده؟

معلومه که نه.. اول سال بود.. یکی از استادای با اخلاقمون میگفت شما خدایی ناکرده با خواهرشوهرتون حرفتون شه.. حتی اگه حق باشما باشه.. همه حق رو به اونا میدن

چون کسی انتظار نداره یه طلبه که با سواد هس اینطوری برا یه چیزی دعوا کنه

تو این مدت ما باید خودمونو میساختیم.. این که چیزی نگیم که کسی ناراحت شه..

نماز خوندنمون.. اهمیت دادنمون به وقت اذان.. غیبت کردنمون.. و احترامی که باید بیشتر از بقیه به اقا امام زمان میزاشتیم.. همه و همه رفتارامون زیر ذره بین بود

همه انتظار دارن طلبه ها خوب باشن.. حتی مادر خودم..

یکی از دوستام میگف موقع ناهار بود و مهمون داشتیم.. سفره رو پهن کردیم و منم نشستم کنار سفره..

میگه یکی از فامیلای نزدیکمون برگشت گفت دخترخانوم دارن اذان میگن پاشو برو نمازتو بخون.. نشسته پای سفره..

خیلی حرف مزخرفیه.. ولی باید به شنیدن این حرفا عادت کرد..

مگه همه مسلمان نیستن.. این خیلی مسخره نیس من که طلبه ام نباید غیبت کنم.. نباید دروغ بگم..

نه باید تهمت بزنم.. نباید نمازم یه دقیقه به تاخیر بیفته ولی همه ی این کارا برای بقیه مشکلی نداشته باشه

یه ایه هس تو قران که میگه.. ای کسانی که کتاب خدا را میخوانید ایا مردم را به نیکی دعوت کرده و خود را فراموش میکنید؟

این خطاب به صنف روحانیت نیس فقط.. هرکسی که میدونه باید عمل کنه..

اگه موقع اذان غذا خوردن اشکال داره خودت هم نباید بخوری.. باید اول نمازتو بخونی.. اگه غیبت گناهه تو هم نباید بکنی.. 

ولی این حرفارو نمیشه به زور کرد تو کله مردم.. خود طلبه باید بدونه کجا سکوت کنه  کجا حرف بزنه..

همون طور که گفتم طلبگی عشقه.. باید از ته دلت بخوایش.. اینطوری سختی هاش هم برات اسون میشه..

التماس دعای فرج