من یه طلبه ام

23 شهریور..

من.. هنوز هیچ کدوم از کارامو نکردم.. حالا خوبه لباسام نوئه..

خودکار و کلاسورمو میزارم تو کیفم.. مامان میگه گوشیت جا نمونه؟.. میگم نه مامان حواسم هس..

بابا یه اژانس میگیره که منو برسونه حوزه.. 

اولین روز.. کلی استرس.. احساس غریبی.. ولی همه دخترا همین شرایطتو دارن.. پس اصلا ترس نداره..

با بسم اللهی وارد سالن میشم.. عه.. همون خانوم مهربون.. زود خودمو میرسونم بهش و سلام میکنم..

میگه کلاستون همون کلاس ته سالنه.. میخوای بیام همراهت یا خودت میری؟.. میگم نه خیلی ممنون فهمیدم کدوم..

وارد کلاس میشم.. دو نفر تو کلاسن.. میرم جلو و باهاشون دست میدم..

میرم سمت دیگه کلاس و رو یکی از صندلی ها میشینم..

یکی از دخترای ورودی 90 میاد تو کلاس.. فک کنم اون دو تا دخترو میشناسه.. به گرمی بهم سلام میده..

اخلاقش خیلی خوبه.. انگار صد ساله منو میشناسه و خودم نمیدونم..

من رقیه ام.. و شما؟.. منم خودمو معرفی میکنم..

چه اسمای قشنگی دارین.. معصومه،فاطمه، فاطمه زهرا..

میگه بلند شین بریم نمازخونه.. اخه برنامه صبحگاهی هس.. باهم میریم سمت نمازخونه..

برگشته بودم.. تو کلاس بودیم که دیدم همون دختره وارد شد.. یعنی همون خانومه..

همونی که روز مصاحبه هم بود..

میاد و بغل دست من میشینه.. خودمو معرفی میکنم.. اونم رسم ادب رو به جا میاره و اسمشو میگه..

میگم فک کنم سنتون بیشتر از من باشه.. ولی اگه اجازه بدین با اسم کوچیک صداتون میکنم..

سرشو به علامت مثبت تکون میده.. یعنی میتونی بگی..

بهش میگم کتاباتو گرفتی.. میگه نه.. میگم پاشو بریم ببینیم کجا میدن..

از مسئول اموزش حوزه.. -همون خانوم لاغری که سخت ترین سوالای مصاحبه رو به خودش اختصاص داده بود-.. میپرسم از کجا باید کتابارو بگیریم.. میگه بیاین دنبالم بهتون بدم..

میریم و کلی کتاب میده.. تقریبا 5 کیلو میشد.. من که تا کلاس هم به زور اوردمشون..

اینارو چطوری باید ببرم خونه.. دوست دوران دبیرستانم زهرا انگار قبول نشده.. روز مصاحبه بود.. یا دلش نخواسته بیاد یا..

کلاس که تموم میشه با دوست جدید نسیبه که اتفاقا خواهر یکی از دوستای دبیرستانیمه میام از کلاس بیرون..

من تو سالن چادرمو مرتب میکردم که دیدم نسیبه نیس.. با خودم گفتم چرا بی خداحافظی رف..

اومدم تو حیاط.. داشتم میرفتم به سمت در خروجی که یکی از پشت صدام کرد.. برگشتم سمتش..

نسیبه بود.. گفت کجا میری؟.. به دستش اشاره کرد.. یه پلاستیک بزرگ تو دستش بود.. فک کنم همه کتابام توش جاشه.. 

رفتم سمتش و کتابارو با کمک هم گذاشتیم تو پلاستیک..

گفت بیا سوار شو تا یه جایی میرسونمت..

جلو در راضیه که الان از صمیمی ترسن دوستامه ایستاده بود.. بهش گفت اگه کسی نمیاد دنبالت برسونمت.. گفت نه ممنون بابا الان میرسه..

منو تا یه جایی رسوند و خودشم رفت..

خاطرات میرسه به پایان ترم 1 حوزه علمیه..