من یه طلبه ام

از روزی که باهاش عهد بستم.. قرار شد پای رفاقتمون بمونم..

من بهش قول داده بودم نمازام به تاخیر نیفته.. اولین و اخرین دوستم بود.. از نظر پسر بودنش میگم..

اون مثل برادرم بود.. من صداش میزدم داداشی.. شاید جای برادر نداشتم بود..

اشنایی ما کار خدا بود.. ولی اون وسیله شد.. برای هدایت من.. تا قبل از اون.. وقتی تو نماز میرسیدم به اهدنا الصراط المستقیم..

اینو چنان از وجودم میخواستم که اشکم ناخود اگاه سرازیر میشد..

فک نمیکردم به این طریق خدا بخواد هدایتم کنه.. من یه دوست اسفندماهی پیدا کرده بودم.. تولدش هشتم اسفند بود.. 1369

همه کارام نیت خدایی به خودش گرفت.. دوستم طلبه بود.. و من عاشق طلبه ها بودم..

باهاش حرف که میزدم اروم میشدم.. تموم دغدغه های که داشتم رو اونم داشت.. خیلی خوب درکم میکرد..

منو کشید تو حوزه..

من؟.. رشته ام تجربی بود.. برای پول یا هرچیز دیگه ای سراغ تجربی نرفته بودم.. چون نیازی نداشتم..

سال اول دبیرستان.. مذهبی ترین دوستم فاطمه.. ازم میخواست برم انسانی.. ولی من از انسانی خوشم نمیومد..

من میخواستم تجربی بخونم.. نمیدونم چطور سرنوشتم اینطوری عوض شد.. یعنی این راهی بود برای هدایت من؟..

داشتم از دوستم میگفتم.. من از پسرا خوشم نمیومد.. چرا این یکی اینطوری دل از من برده بود؛نمیدونم

رفاقتمون از کی شروع شد یادم نیس.. ولی همون روز به وحیده گفتم باهاش دوست شدم..

گفتم اسفندماهی هست و اونم کلی ذوق کرد.. اصلا تعجب کرده بودم.. وحیده به ارتباط با پسرا حساس بود.. اونم یه پسر جوون..

حالا چطور شد چیزی نگفت بلکه خودشم خواس روش فکر کنه نمیدونم..

من شاید مثل خیلی ها دعای ندبه رو هیچ وقت نخونده بودم.. فک کن.. یه مسلمان.. هیچ روز جمعه ای این دعا رو نخونده باشه..

درحالیکه 18 سال از زندگیش سپری شده..

تولدش نزدیک بود.. من میخواستم سورپرایز شه.. ولی چطوری؟.. چی براش میخریدم.. چی ازم میخواست؟..

تقویمو که نگاه انداختم.. دیدم تولدش جمعه اس.. رفتم وب فاطمه.. اون برای تولد علی یه کار جالب کرده بود.. منم میخواستم یه همچین کاری کنم..

تولد علی افتاده بود محرم.. ولی الان محرم نبود.. کادوی من باید مناسبت داشته باشه.. الان هیچ چی هم نیس که بهش ربط بدم..

انگار چیزی از تو دلم بهم میگفت دعای ندبه خیلی خوبه.. این میشه اولین دعای ندبه ات و هیچ وقت فراموشش نمیکنی..

قرار دعای ندبه گذاشتیم با دوستان توی وب.. همه باهم روز تولد داداشم؛حسین..

حسین صحرایی رو میگم.. شهید شد.. یه سرباز واقعی بود.. هیچ وقت از دستور فرمانده اش سرپیچی نکرد..

ولی من چی؟.. حسین منو با خودش برده بود حوزه.. ولی ایا من مثل اون بودم؟.. دلم میخواست حوزه درس بخونم.. دلم میخواست یه سرباز واقعی شم..

ولی ایا این راهی هس که فرمانده نشونم میده؟.. ایا من که همه تلاشمو برای راضی کردن خانوادم کرده بودم.. الان همه تلاشمو برای راضی نگه داشتن فرمانده از خودم میکنم؟

من واقعا تو حوزه دنبال چی بودم.. چرا رفتم حوزه؟..

گفتم که یادم نیس اصلا چطوری با شهید علی خلیلی و شهید حسین صحرایی اشنا شدم..

ولی تحقیقاتم درباره حوزه از همون موقع ها بود که شروع شد..

مهر پارسال بود.. یه وب زدم به اسم نوکرشهدا.. اون موقع تصمیم داشتم بیشتر درباره این شهدای طلبه تحقیق کنم و پستام راجع به اونا باشه..

بعد از یه مدت نمیدونم اصلا چی شد شاید دوست شهیدم کار خودشو کرده بود..

به سرم زده بود که برم حوزه.. ولی من که هیچ وقت از حوزه خوشم نمیومد..

از وقتی به دنیا اومدم.. اولین کلماتی رو که شنیدم درباره جنگ بود و شهدا..

من تو یه خانواده ای چشممو باز کرده بودم که کم کمش 20 نفر شهید داشت..

از همون اول یاد گرفته بودم طوری زندگی کنم که پشت سر خانوادم حرف نباشه..

مشکل اصلی من باخانوماس.. یعنی از طلبه های خواهر خوشم نمی اومد

انصافا برادرایی که میشناختم عالی بودن.. هم از نظر علمی.. هم از نظر اعتقادی و عملی..

دو دل بودم.. دلم میخواست یه کاری کنم.. یه کاری برای دینم.. ولی این چیزا مانع میشد..

تبلیغاتی که علیه اسلام صورت میگیره واقعا ملموسه..

خسته شدم از این همه بی بند و باری..

رفته بودم سایت یه طلبه.. این کار هر روزم بود.. کنار وب یه چیزی دیدم.. طلبه سرباز امام زمان..

من تا حالا اینو نشنیده بودم..

همه چی دست به دست هم داده بود منو بکشه تو این راه.. مثل عکس بالا.. مثل سربازی اقا..

هر روز علاقم بیشتر میشد.. ولی یه روز دیگه تصمیمم جدی شد..

اون کلیپ صوتی که گوش دادم.. کلمه به کلمه حرفاش خاطرمه.. کافی بود؛برای راضی کردن مامانم که تقریبا مخالف بود

وقتی خانواده موافقتشونو اعلام کردن.. از دوستم شنیدم تو سایت دیده تا پانزدهم ماه وقت داشتیم برای ثبت نام..

ناامید شدم.. اخه هجدهم بود..

ولی پیش خودم فک کردم ضرری نداره یه سری به سایت بزنم.. وقتی رفتم تو سایت کلی گشتم تا تمدید مهلت ثبت نام رو پیدا کردم..

نباید دست دست میکردم.. اخه اگه والدین میفهمیدن مهلتش تموم شده کارم ساخته بود..

زودی ثبت نام کردم و رفتم به مامان اطلاع دادم..

خداروشکر مصاحبه رو قبول شدم.. 

معصومه جان جوابتو تونستم بدم یا نه؟.. اگه سوالی بود درخدمتم..

15 شهریور..

خواهرم از وقتی شنیده قراره کلاسای حوزه از پانزدهم ماه شروع شه میگه یه سر برو حوزه ببین کلاسای شما هم شروع میشه یانه.. 

میگم نه بابا.. اگه شروع شه خودشون زنگ میزنن..

امروز که تو تلویزیون شنیده سراسر کشور کلاسا شروع شده.. باز استرس گرفته..

ولی من بیخیال تر از این حرفام..

اصلا به حرفش محل نمیدم..

بیستم ماه بود.. زن داییم گفت کلاسای پسردایی از امروز شروع شده..

خواهر کوچیکه باشنیدن این حرف باز شروع کردن.. ببین کی بهت گفتم.. اول سالی با تاخیر میری.. فک میکنی میزارن تا تهش تو حوزه بمونی..

میگن دختره اصلا نظم حالیش نیس..

1 شهریور..

میدونستم امروز نتیجه رو میزارن رو سایت..

ولی دلم نمیخواست برم نگاه کنم..

راستش میترسیدم.. من حتی انتخاب رشته نکرده بودم برا دانشگاه.. اخه میخواستم برم حوزه..

اگه قبول نمیشدم چی..

داشتم با دوستم حرف میزدم و همزمان تو سایت حوزه میگشتم..

گفتم برم نتایجو ببینم شاید قبول شده باشم.. کسی چه میدونه..

مشخصاتم رو وارد کردم.. چی داشتم میدیدم خدای من..

یعنی من قبول شدم؟.. نه فک نمیکنم.. چرا قبول شدم.. این جا که همینو نشون میده..

دلم میخواس یه جیغ بنفش بکشم..

اول از همه دوستم فهمید.. چون تو شوک بودم و به سوالایی که میپرسید نمیتونستم جواب بدم..

بهش گفتم من قبول شدم.. باورت میشه.. من قبول شدم..

گفت الکی خوشحال نشو.. افتادی تو خرج..

گفتم مهم نیس.. یه شیرینی طلبت..

-:عه.. یعنی فقط به اندازه یه شیرینی برات مهم بود؟..

من برم به مامانم اینا بگم زود بیام.. به مامانم که گفتم خوشحال شد.. ولی نه به اندازه من..

اخه مامانم خیلی راضی نبود.. من انقدر اصرار کردم و بهش کمک کردم تا گفت باشه ثبت نام کن..